Η Σελήνη, που είναι η ίδια η ιδιοτροπία, κοίταξε ανάμεσ' απ' το παράθυρο, ενώ κοιμόσουνα στο λίκνο σου, και είπε μέσα της: "Αυτό το παιδί μ' αρέσει".
Και κατέβηκε μαλθακά τη σκάλα της από σύννεφα και πέρασε αθόρυβα μεσ' απ' τα τζάμια. Επειτα ξαπλώθηκε πάνω σου με την ευλίγυστη τρυφερότητα μιας μητέρας και εναπόθεσε τα χρώματα της στο πρόσωπο σου. Ετσι, οι κόρες των ματιών σου απόμειναν πράσινες και τα μάγουλα σου εξαιρετικά χλωμά. Από την ενατένιση αυτής της επισκέπτριας τα μάτια σου μεγάλωσαν τόσο παράξενα. Και σ' έσφιξε τόσο τρυφερά στο λαιμό, που διατήρησες έτσι για πάντα την επιθυμία να κλαις.
Ωστόσο, μες στο ξεχείλισμα της χαράς της, η Σελήνη πλημμύριζε ολόκληρο το δωμάτιο, σα μια ατμόσφαιρα φωσφορική, σαν ένα φεγγοβόλο δηλητήριο. Και όλο το ζωντανό τούτο φως στοχάζονταν κι έλεγε: "Θα υφίστασαι αιώνια την επήρεια του φιλιού μου. Θα 'σαι όμορφη με τον τρόπο μου. Θ' αγαπάς ό,τι αγαπώ κι ό,τι μ' αγαπά. Το νερό, τα σύννεφα, τη σιωπή και τη νύχτα. Την απέραντη και πράσινη θάλασσα. Το όμορφο και πολύμορφο νερό. Το μέρος όπου δε θα βρίσκεσαι. Τον εραστή που δε θα γνωρίσεις. Τα τερατώδη άνθη. Τ' αρώματα που φέρνουν παραλήρημα. Τις γάτες που λιγοθυμούν πάνω στα πιάνα και που θρηνούν σαν τις γυναίκες με μια φωνή βραχνή και γλυκιά!
Και θα σ' αγαπούν οι εραστές μου και θα ερωτοτροπούν μαζί σου οι φίλοι μου. Θα 'σαι η βασίλισσα των ανθρώπων με τα πράσινα μάτια, που έχω σφίξει κι εγω τον λαιμό της στα νυχτερινά μου χάδια. Εκείνων που αγαπούν τη θάλασσα, την απέραντη θάλασσα, την πολυτάραχη και πράσινη, το άμορφο και πολύμορφο νερό, το μέρος όπου δεν βρίσκονται, τη γυναίκα που δεν γνωρίζουν, τ' απαίσια άνθη που μοιάζουν με τα θυμιατήρια μιας άγνωστης θρησκείας, τ' αρώματα που συγχύζουν τη θέληση και τ' άγρια και φιλήδονα ζώα που είναι τα εμβλήματα της παραφροσύνης τους".
Και γι' αυτό καταραμένο αγαπητό χαϊδεμένο παιδί, βρίσκομαι τώρα ξαπλωμένος στα πόδια σου, αναζητώντας σ' όλη την ύπαρξη σου την ανταύγεια της τρομερής Θεότητας, της μοιραίας αναδόχου, της φαρμακεύτρας τροφού όλων των σεληνιακών.
ΚΑΡΟΛΟΣ ΜΠΩΝΤΛΑΙΡ
(1821-1867)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΤΑΚΗΣ ΒΑΡΒΙΤΣΙΩΤΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου