.

Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2009

No More Tears - Ozzy Osbourne

The light in the window is a crack in the sky

A stairway to darkness in the blink of an eye
A levee of tears to learn she'll never be coming back
The man in the dark will bring another attack

Your momma told you that you're not supposed to talk to strangers
Look in the mirror tell me do you think your life's in danger here, ya

No more tears, tears, tears
No more tears, tears, tears
(No more tears, tears, tears
No more tears, tears, tears)

Another day passes as the night closes in
The red light goes on to say it's time to begin

I see the man around the corner waiting, can he see me?
I close my eyes and wait to hear the sound of someone screaming here

No more tears, tears, tears
No more tears, tears, tears
No more tears, tears, tears
No more tears, tears, tears


It's just a sign of the times
Going forward in reverse.
Still, he who laughs last
is just a hand in the bush.

So now that it's over can't we just say goodbye? bye bye Good bye
I'd like to move on and make the most of the night
Maybe a kiss before I leave you this way
Your lips are so cold I don't know what else to say

I never wanted it to end this way my love, my darling
Believe me when I say to you in love I think I'm falling here

No more tears, tears, tears
No more tears, tears, tears
No more tears, tears, tears
No more tears, tears, tears

He's just a hand in the bush

ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ ΣΤΟΝ ΝΙΚΟΛΑ Κ., ΣΤΗ LATINA ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΝΕΜΕΝΟΥΣ ΤΩΝ BLOGS. ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΟΣ

1 σχόλιο:

flash είπε...

Δεν έχω παρά να ευχαριστήσω για την αφίέρωση, αφού την είδα :)

Είναι και τα μπλογκς σαν τελευταίο καταφύγιο ένα πράγμα!
Πριν τα δάκρυα, μετά, η ταυτόχρονα;.. για τόσο κόσμο το τελευταίο βαγόνι του τρένου που μπήκε στις ράγες και προγραμμάτισε τέρμα του την κάθαρση... τόσο ουτοπικός αυτός ο προορισμός που αναρωτιέμαι μόνιμα... Είμαι στο σωστό όχημα;;;

Καλημέρα Παρείσακτε... και χάρηκα για την γνωριμία!