Φαινόταν ότι ο φτωχός και ανίδεος αυτός Μονάρχης - όπως αυτοαποκαλείτο - ήταν πεπεισμένος ότι η Ευθεία Γραμμή, την οποία αυτός αποκαλούσε Βασίλειο του και στην οποία διήγε τον βίο του, αποτελούσε τον κόσμο όλο, το Σύμπαν ολάκερο. Οντας ανίκανος να κινηθεί είτε να δει οτιδήποτε πέρα από την Ευθεία του γραμμή, δεν είχε ιδέα για οτιδήποτε άλλο έξω από αυτή. Παρ' ότι είχε ακούσει τη φωνή μου όταν του πρωτοφώναξα, οι ήχοι είχαν έρθει σ' αυτόν μ' έναν τρόπο τόσο ενάντιο στην ίδια του την ύπαρξη, ώστε απαξίωσε ν' απαντήσει, "μη βλέποντας κανέναν", όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, "και ακούγοντας μια φωνή σαν να ' βγαινε από τα ίδια μου τα σωθικά". Ως τη στιγμή που έβαλα το στόμα μου φάτσα στον Κόσμο του, ούτε με είχε δει, ούτε είχε ακούσει οτιδήποτε εκτός από συγκεχυμένους θορύβους να σφυροκοπούν αυτό που εγώ αποκαλούσα πλευρά του, αλλά που αυτός αποκαλούσε σωθικά ή στομάχι. Ακόμη και τώρα εξακολουθούσε να μην έχει την παραμικρή ιδέα για την περιοχή από την οποία είχα έρθει. Εξω από τον Κόσμο του, ή τη Γραμμή του, όλα ήταν ένα κενό γι' αυτόν. Οχι ούτε καν ένα κενό, γιατί και το κενό προϋποθέτει Χώρο. Πέστε καλύτερα ότι όλα ήταν σα να μην υπήρχαν γι' αυτόν.
Μετάφραση Χάρης Παπαγεωργίου
Εκδόσεις Δελφίνι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου