ΤΟ ΟΝΟΜΑ MILES DAVIS ΛΙΓΟ ΠΟΛΥ ΤΟ ΕΙΧΑ ΑΚΟΥΣΤΑ.
ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΟΜΩΣ ΠΟΤΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΘΕΙ ΝΑ ΑΚΟΥΣΩ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ.
ΗΤΑΝ ΚΑΠΟΥ ΣΤΑ ΤΕΛΗ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ 80 ΟΤΑΝ ΕΠΕΣΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΟΥ ΕΝΑ CD ΤΟΥ.
ΣΕ ΚΑΜΙΑ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΘΕΙ ΩΣ JAZZ.
ΕΙΧΕ ΟΜΩΣ ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ ΜΕ ΚΑΘΗΛΩΣΕ.
ΤΗΝ ΤΡΟΜΠΕΤΑ ΤΟΥ MILES. ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΟ ΗΧΟ.
ΕΝΟΙΩΣΑ ΣΑΝ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΨΑ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΠΡΙΝ ΕΒΛΕΠΑ ΑΠΛΩΣ ΕΝΑ ΤΟΙΧΟ.
ΦΥΣΙΚΑ ΤΗΝ ΠΕΡΑΣΑ. ΚΑΙ ΔΕΝ ΞΑΝΑΓΥΡΙΣΑ ΠΟΤΕ.
ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ ΣΑΒΒΑΤΟ ΠΟΥ ΠΗΓΑ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ Η ΠΡΩΤΗ ΜΟΥ ΔΟΥΛΕΙΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΟ METROPOLIS.
ΒΡΕΘΗΚΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΕ ΜΙΑ ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΛΙΣΤΑ ΑΠΟ CD'S ΤΟΥ MILES.
ΚΑΙ ΤΩΡΑ? ΤΙ ΝΑ ΠΑΡΩ?
ΒΛΕΠΩ ΕΝΑΝ ΠΩΛΗΤΗ.
ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΡΕ ΦΙΛΕ ΤΟΥ ΛΕΩ.
ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑΝΩ ΔΩΡΟ ΕΝΑ CD ΣΕ ΕΝΑ ΦΙΛΟ.
ΠΟΙΟ ΛΕΣ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΩ ΑΠΟ MILES DAVIS?
ΑΚΟΥΕΙ JAZZ Ο ΦΙΛΟΣ ΣΟΥ? ΜΕ ΡΩΤΗΣΕ.
Ε! ΝΑΙ ΑΚΟΥΕΙ.
ΟΤΙ ΚΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟΤΕ ΑΠΟ MILES ΘΑ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕΙ. ΟΜΩΣ ΜΗ ΤΟΥ ΠΑΡΕΙΣ ΤΟ KIND OF BLUE. ΘΑ ΤΟ ΕΧΕΙ ΣΙΓΟΥΡΑ.
ΩΡΑΙΑ! Σ' ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟ ΒΡΑΔΥ ΕΒΑΛΑ ΤΟ CD ΣΤΟ ΠΛΑΤΩ. ΕΚΑΝΑ ΚΑΤΙ ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΤΟ ΒΓΑΛΩ.
ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΠΑΝΩ ΑΠΟ 20 ΧΡΟΝΙΑ.
ΕΧΩ ΑΚΟΥΣΕΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΗΧΟΥΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΦΑΝΤΑΖΕΣΤΕ.
Η ΕΠΕΛΑΣΗ ΤΩΝ ΜΡ3 ΒΟΗΘΗΣΕ ΣΗΜΑΝΤΙΚΑ Σ' ΑΥΤΟ.
ΤΟ KIND OF BLUE ΟΜΩΣ ΔΙΑΤΗΡΕΙ ΑΤΟΦΙΑ ΤΗΝ ΜΑΓΙΚΗ ΤΟΥ ΔΥΝΑΜΗ.
ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΑΚΟΥΩ ΝΟΙΩΘΩ ΤΙΣ ΙΔΙΕΣ ΔΟΝΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΝΟΙΩΣΑ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΞΕΔΙΠΛΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΟΝΕΙΡΙΚΟ SO WHAT.
TO KIND OF BLUE ΗΧΟΓΡΑΦΗΘΗΚΕ ΣΕ ΔΥΟ ΜΟΛΙΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟ ΜΑΡΤΙΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ ΤΟΥ 1959.
ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΠΟΥ ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΔΕΝ ΕΙΧΑΝ ΞΑΝΑΠΑΙΞΕΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ. Ο MILES ΣΥΝΕΛΑΒΕ ΤΙΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ ΛΙΓΕΣ ΜΟΛΙΣ ΩΡΕΣ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΤΟ SESSION ΚΑΙ ΠΗΓΕ ΣΤΟ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΜΕ ΜΕΡΙΚΕΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΠΟΥ ΕΔΕΙΧΝΑΝ ΤΙ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΠΑΙΞΕΙ Ο ΚΑΘΕΝΑΣ. ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΚΟΥΓΕΤΑΙ ΣΤΟ ΔΙΣΚΟ ΕΙΝΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΤΕΛΕΙΩΣ ΑΥΘΟΡΜΗΤΟ.
ΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ MILES (TRUMPET AND LEADER) ΗΣΑΝ:
-JULIAN "CANNONBALL" ADDERLY (ALTO SAXOPHONE)
-PAUL CHAMBERS (BASS)
-JAMES COBB (DRUMS)
-JOHN COLTRAINE (TENOR SAXOPHONE)
-BILL EVANS (PIANO)
-WYNTON KELLY (PIANO)
ΟΛΟΙ ΕΧΟΥΝ ΠΕΘΑΝΕΙ ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ JAMES COBB Ο ΟΠΟΙΟΣ ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΣΥΝΑΥΛΙΕΣ ΕΠ' ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗΣ 50 ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΗ ΤΟΥ ΑΛΜΠΟΥΜ.
ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΙΑ:
1) SO WHAT
2) FREDDIE FREELOADER
3) BLUE IN GREEN
4) ALL BLUES
5) FLAMENCO SKETCHES
ΚΑΙ ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ Ο BARRY McRAE ΣΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ MILES DAVIS THE MAN WITH THE HORN:
"ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΓΚΥΡΑ ΟΤΙ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΛΗ ΤΗΣ ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ ΤΟΥ '60 Ο DAVIS ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ ΠΟΥ ΤΟΝ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕ ΑΠΟ ΤΟ ΚΥΡΙΩΣ ΡΕΥΜΑ ΤΗΣ ΤΖΑΖ. Ο ΙΔΙΟΣ ΑΔΙΑΦΟΡΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΓΙ' ΑΥΤΟ. ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ Ο MILES DAVIS, ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΦΥΣΙΟΓΝΩΜΙΑ ΤΗΣ ΤΖΑΖ, ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΑΠΟΚΑΛΕΙ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΟΠΩΣ ΘΕΛΕΙ. ΟΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ, ΤΟ ΠΑΘΟΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΙΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥΣ ΕΜΠΝΕΥΣΕΙΣ ΤΟΥ, ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΠΑΡΑ ΕΛΑΧΙΣΤΟΥΣ ΝΑ ΤΟΝ ΣΥΝΑΓΩΝΙΖΟΝΤΑΙ, ΚΑΙ ΕΧΕΙ ΗΧΟΓΡΑΦΗΣΕΙ ΑΡΚΕΤΟΥΣ ΔΙΣΚΟΥΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟΥΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΔΙΣΚΟΘΗΚΗ, ΠΟΥ ΠΑΡΕΧΟΥΝ ΑΔΙΑΨΕΥΣΤΗ ΑΠΟΔΕΙΞΗ ΤΗΣ ΙΔΙΟΦΥΪΑΣ ΤΟΥ. ΧΩΡΙΣ ΤΟ KIND OF BLUE ΚΑΙ ΤΟ SKETCHES OF SPAIN Ο ΚΟΣΜΟΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΘΛΙΒΕΡΟΣ".
ΠΑΡΕΙΣΑΚΤΟΣ
.
Όποιος φοβάται τον θάνατο είναι ήδη νεκρός.
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica
Όποιος θέλει για μια στιγμή η ζωή του να ανήκει μόνο σ' αυτόν, που θέλει για μια στιγμή να είναι πεπεισμένος για όσα κάνει, πρέπει να αδράξει το παρόν.
Πρέπει να αντιμετωπίζει τα πάντα στο παρόν ως τελικά, σαν να ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθήσει αμέσως ο θάνατος.
Και πρέπει μετά στο σκοτάδι να δημιουργήσει ζωή. Ζωή μέσα από τον εαυτό του.
Carlo Michelstaedter, La Persuasione e la Rettorica
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου