Η πίσω πόρτα του Σίπς, που οδηγούσε στο πάρκινγκ, άνοιξε και μπήκε μια παράξενη φιγούρα: ένας άντρας που έδειχνε λίγο πάνω από τα σαραντα, ατημέλητος και κοκαλιάρης, αλλά με όμορφα χαρακτηριστικά. Τον έβλεπα χρόνια να τριγυρνά εκεί γύρω και να ανακατεύεται με τον κόσμο.
Σύμφωνα με κάποιο γνωστό μου, ήταν εξωτερικός ασθενής κάποιου Νοσοκομείου αποκατάστασης ψυχικών παθήσεων. Πράγματι, φαινόταν να έχει κάποια πνευματική αστάθεια, μια νοητική διαταραχή. Τον έβλεπα συχνά στο Σιπς, σκυμένο πάνω από ένα φλιτζάνι καφέ, καθισμενο πάντα στην ίδια θέση στην άκρη του πάγκου. Τον είχα δει κι έξω από το Σιπς, να κοιτάζει μέσα από τη βιτρίνα, περιμένοντας πότε θα άδειαζε το αγαπημένο του σκαμπό για να μπει να το πιάσει.
Οταν μπήκε εκείνο το πρωί στο μπαρ, κάθησε στη συνηθισμένη του θέση και με κοίταξε. Τα βλέμματα μας συναντήθηκαν. Κι αμέσως έβγαλε ένα τρομακτικό ουρλιαχτο, που μας έκανε όλους να παγώσουμε. Οι θαμώνες στράφηκαν προς το μέρος μου με γουρλωμένα μάτια, μερικοί με την μπουκιά ακόμη στο στόμα. Νόμισαν προφανώς πως είχα ουρλιάξει εγώ. Ο άντρας πήδηξε από το σκαμπό του και όρμησε στην έξοδο, στρέφοντας ταυτόχρονα το πρόσωπο για να με κοιτάξει και τινάζοντας ταραγμενος τα χέρια πάνω από το κεφάλι του.
Ενέδωσα σε μια ενστικτώδη ανάγκη κι έτρεξα πίσω του. Ηθελα να μου πει τι είχε δει στο πρόσωπο μου που τον έκανε να ουρλιάξει.
Τον πρόφτασα στο πάρκινγκ και τον ρώτησα γιατί ούρλιαξε. Έφερε τα χέρια του στο πρόσωπο του, έκρυψε τα μάτια του και ούρλιαξε ξανά, μ' όλη του τη δύναμη. Έμοιαζε με παιδί που ξυπνά έντρομο από έναν εφιάλτη βγάζοντας άναρθρες κραυγές. Τον άφησα και γύρισα στο εστιατόριο.
“Τι σ' έπιασε καλέ μου;” ρώτησε ανήσυχη η σερβιτόρα. “Νόμισα πως μ' εγκατέλειψες”.
“Απλά έτρεξα να προλάβω ένα φίλο” είπα.
Η σερβιτόρα με κοίταξε σκεφτική κι έκανε μετά μια κωμική χειρονομία δηλώνοντας τη δυσφορία και την έκπληξη της.
“Είναι φίλος σου αυτός ο τύπος;” με ρώτησε.
“Ο μοναδικός φίλος που έχω στον κόσμο” απάντησα, κι ήταν αλήθεια, αν φίλος είναι κάποιος που μπορεί να δει μέσα από το επίχρισμα που σε καλύπτει και να καταλάβει από που έρχεσαι πραγματικά.
Carlos Castaneda
Η ΕΝΕΡΓΟΣ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΛΕΚΟΣ ΜΑΝΩΛΙΔΗΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΛΙΒΑΝΗ - ΤΟΚΛΕΙΔΙ
