ΤΑ ΦΙΔΙΑ - ΚΟΡΜΑΚ ΜΑΚ ΚΑΡΘΥ

Να στέκει στην άκρη ενός κτήματος ανάμεσα σε σκληροτράχηλους άντρες. Ιδια ηλικία με το παιδί. Ή λίγο πιο μεγάλος. Να παρατηρεί καθώς οι άλλοι ανοίγανε τη βραχώδη γη του λόφου με αξίνες και τσάπες και βγάζανε στο φως ένα πελώριο βόλο από φίδια ίσαμε εκατό τον αριθμό. Μαζεμένα εκεί μέσα για αμοιβαία ζεστασιά. Οι μουντοί σωλήνες των κορμιών τους ν' αρχίζουν ένα νωθρό κούνημα στο παγερό άγριο φως. Σαν τα εντόσθια τρομερού θηρίου που χύθηκαν στο φως της μέρας. Οι άντρες τα περιέλουσαν με βενζίνη και τα κάψανε ζωντανά, μην έχοντας γιατρικό κατά της μοχθηρίας μα μοναχά για την εικόνα της όπως την εκλάμβαναν. Τα καιόμενα φίδια συστρέφονταν φριχτά και μερικά σέρνονταν τυλιγμενα με φλόγες στο έδαφος του σπηλαίου να φωτίσουν τις σκοτεινότερες εσοχές του. Μιας κι ήτανε μουγκά δεν ακούγονταν ουρλιαχτά πόνου κι οι άντρες τα 'βλεπαν να καίγονται και να σπαρταρούν και να γίνονται κάρβουνο με την ίδια ακριβώς σιωπή κι αυτοί και διαλυθήκανε σιωπηλά και σκόρπισαν στο χειμωνιάτικο δείλι κουβαλώντας ο καθένας τους τις σκεψεις του μέχρι το σπίτι και το βραδινό του.

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΚΟΡΜΑΚ ΜΑΚ ΚΑΡΘΥ
Ο ΔΡΟΜΟΣ
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΚΑΣΤΑΝΙΩΤΗΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ ΚΟΡΤΩ