Το μοναδικό μέσο σωτηρίας των όντων του πλανήτη Γη θα ήταν να εμφυτευθεί σήμερα στην παρουσία τους ένα νέο όργανο, προικισμένο με ιδιότητες τέτοιες, ώστε το καθένα από εκείνα τα δύστυχα, κατά την διαδικασία της ύπαρξης του, να νιώθει και να συνειδητοποιεί αδιάκοπα το αναπόφευκτο του δικού του θανάτου, καθώς και του θανάτου κάθε πράγματος στο οποίο πέφτει το βλέμα του ή η προσοχή του.
Μόνο αυτή η αίσθηση κι αυτή η γνώση μπορούν να εκμηδενήσουν σήμερα τον εγωισμό που κρυσταλλώθηκε οριστικά μέσα τους και απορροφά ολόκληρη την ουσία τους και να καταστρέψουν ταυτόχρονα την τάση τους να μισούν τους άλλους, η οποία προέρχεται από τον εγωισμό τους, τάση που καθορίζει τις αμοιβαίες εκείνες σχέσεις, η ύπαρξη των οποίων είναι η κυριότερη αιτία όλων των ανωμαλιών τους, των ανάξιων για τρίμυαλα όντα, και των ολέθριων τόσο για τα ίδια όσο και για ολόκληρο το σύμπαν.
Γ.Ι. Γκουρτζίεφ
ΟΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΝΤΑ
Ιστορίες του Βεελζεβούλ στον Εγγονό του
ΤΟΜΟΣ 3
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΥΡΙΝΟΣ ΚΟΣΜΟΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΙΔΡΥΜΑ ΓΚΟΥΡΤΖΙΕΦ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΛΥΨΩ
16 σχόλια:
τον τυπο δεν τον εχω διαβασει
αλλα ανατριχιασα και μονο στην ιδεα της εμφυτεψης..
τελικα ειναι τοσο δυσκολο να καταλαβουμε πως δεν ειμαστε θΕΟΙ..συμβαινει το εξης αντιφατικο, να ζουμε με τον φοβο του θανατου..αλλα να πρατουμε σαν να μην υπαρχει..
ναι ειμαστε εγωιστες..μικροι αυτοκρατορες και αναλογα μικρη η αυτοκρατορια..μερικες φορες ακομα πιο μικρη..δεκαρα δεν δινουμε για τι συμβαινει μερικα εκατοστα απο διπλα μας..δεκαρα δεν δινουμε για την καθε ενεργεια μας..ακομα και την απειροελαχιστη και τις συνεπειες της..τι γνωριζουμε τελικα;;
το εφημερο..το παρον..(αν και κοπιαζουμε χυδαια για το υλικο μας μελλον)
γνωριζουμε και εκτιμαμαι μονο οτι μπορει να μας ειναι χρησιμο,οτι μας καλυπτει αυτον τον ολεθριο εγωισμο..που δεν ειναι εγωισμος
εγωκεντρισμος ειναι..το τομαρι μας..
τι χρειαζομαστε λοιπον;;την δαμοκλειο σπαθι για να πλησιασουμε την πρωταρχικο σκοπο της υπαρξης μας;;
απαισιο ακομα και σαν σκεψη..
σιχαθηκα να ζω σε τετοιο κοσμο
και ετοιμαζω την επανασταση μου
μα πρεπει πρωτα να απαλαγω απο καθε τι
που εμαθα και να ακολουθησω την γνωση που ξεχασα..
την α-ληθη-α
ευχαριστω παρεισακτε..
η σκεψη μου γεματη οργη και λαχταρα
οργη για καθε τι που αποτελει μοναδα πλεον η μποχα απο την δυσωδια με κανει να μην μπορω να ανασανω..
λαχταρα για να εναν κοσμο που θα ειναι μια αγκαλια..ακομα και αν χρειαστει να παρω τα βουνα για να τον χτισω..!
(οι αναρτησεις σου ειναι σκετο food for the brain...)
..:):)..
τελικα ειναι τοσο δυσκολο να καταλαβουμε πως δεν ειμαστε θΕΟΙ..συμβαινει το εξης αντιφατικο, να ζουμε με τον φοβο του θανατου..αλλα να πρατουμε σαν να μην υπαρχει..
ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΝΩΤΕΡΩ
η σκεψη μου γεματη οργη και λαχταρα
Η ΣΚΕΨΗ ΜΟΥ ΠΡΟΣΠΑΘΩ ΟΣΟ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΤΑΣΙΟΠΟΙΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ. ΕΤΣΙ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΕΡΟΛΗΠΤΗ.
food for the brain
ΠΡΟΣΟΧΗ ΓΙΑΤΙ ΠΑΧΑΙΝΕΙ
δεν τα παω καλα με τις διαιτες..Ρ
(πως καταφερνεις να αποχωριζεσαι το συναισθημα..συνταγη παρακαλω)
:):)
ΣΥΝΤΑΓΗ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.
ΣΥΝΗΘΩΣ ΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΙΔΙΚΑ ΤΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΠΗΓΑΖΟΥΝ ΑΠΟ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΜΑΣ. ΕΠΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΕΓΑΛΗ ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΣΥΝΗΘΩΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ. ΜΕΙΩΝΟΝΤΑΣ ΑΥΤΑ ΕΧΟΥΜΕ ΗΔΗ ΚΑΝΕΙ ΜΙΑ ΑΡΧΗ.
ενδιαφερουσα αποψη!!
και τα θετικα απο που πηγαζουν;;
(ελεος η λεκτικη επαληθευση με πεθαινει..Ρ)
ΣΥΝΗΘΩΣ ΚΑΙ ΑΥΤΑ ΑΝΤΑΝΑΚΛΑΣΗ ΕΙΝΑΙ ΤΩΝ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΕΓΩ.
ελεος η λεκτικη επαληθευση με πεθαινει
ΘΕΩΡΗΣΤΕ ΤΟ ΩΣ ΑΣΚΗΣΗ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ
το εγώ του εδώ και του τώρα να πεθάνει και τα αποτυπώματα να γίνουν ουρανός
δεν φοβάμαι γιατί τα χέρια μου ζωγράφισαν σε τοίχους λόγια να θυμίζουν απάτες
δεν φοβάμαι γιατί το φώς είναι αποστολική εκπομπή νεκρούς να ανασταίνει την αυγή
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ
ΩΡΑΙΟ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΓΡΑΨΕΣ
ΣΕ ΕΝΑ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Ο ΚΑΣΤΑΝΕΝΤΑ (ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΕ ΠΟΙΟ) ΛΕΕΙ ΟΤΙ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΤΕΛΕΙΩΤΟ ΕΔΩ ΚΑΙ ΤΩΡΑ.
το φώς είναι αποστολική εκπομπή νεκρούς να ανασταίνει την αυγή
ΚΑΙ ΑΥΤΟΣ ΠΟΥ ΦΕΡΝΕΙ ΤΟ ΦΩΣ (ΕΩΣΦΟΡΟΣ) ΤΙ ΕΙΝΑΙ?
το φως το φέρνει η καύση του υδρογόνου στον ήλιο και αυτός λέγεται φύση
ΓΕΙΑ ΣΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ
ΚΑΙ Η ΚΑΥΣΗ ΤΟΥ ΥΔΡΟΓΟΝΟΥ ΣΤΟΝ ΗΛΙΟ ΑΝΑΣΤΑΙΝΕΙ ΝΕΚΡΟΥΣ ΤΗΝ ΑΥΓΗ?
όχι αν και σε κάποιες περιπτώσεις ακόμα κι αυτό μπορεί...
μεταφορικά χρησιμοποιώ το φως... το φως γενικότερα... το φως της γνώσης, το φως της ζωής, το φως της ευτυχίας...
αλλά γιατί κάθομαι και λεώ αυτά που λέω??
το φως έρχεται από παντού ακόμα και από το σκοτάδι αρκεί τα αισθητήρια να είναι σε θέση να το δεχτούν
καλησπέρα σας
ΣΩΣΤΟΣ ΕΙΣΑΙ ΔΗΜΗΤΡΗ.
ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΑΙΩΝΙΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΤΟ ΠΑΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ΟΠΟΙΟ ΤΟ ΠΑΝ ΤΕΙΝΕΙ. ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΑΦΥΠΝΙΖΕΙ ΤΙΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΔΙΑΝΟΙΕΣ, ΤΟ ΦΩΣ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ ΠΟΥ ΣΥΝΤΟΝΙΖΕΙ ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΛΑΣΗ.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
Καλησπέρα,
Είναι πολλές οι φορές που αναρωτήθηκα και πειραματίστηκα με μεθόδους αποστασιοποίησης από το φαινόμενο κόσμο.
Η διαδικασία της μετάβασης ενός ανθρώπου από τα συναισθήματα και τη συνεπαγόμενη εμπλοκή του με συμπεριφορές εγωιστικές - εγωκεντρικές, προϋποθέτει την Παρατήρηση και το Στοχασμό. Έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ.
Η Παρατήρηση και ο Στοχασμός από την άλλη πλευρά, για να διατηρήσουν την αντικειμενικότητά μες στην εξ ορισμού έμφυτη ή επίκτητη υποκειμενικότητά μας, προϋποθέτουν κεραίες ανοιχτές στη διαφορετικότητα τη δική μας και των άλλων.
Η ερώτησή μου πάντα ήταν η εξής: αν και τα αρνητικά και τα θετικά συναισθήματα αποτελούν προϊόντα εγωισμού ή παρεμφερών αρνητικών συναισθημάτων- γεγονός το οποίο αποδέχομαι -, τότε αφενός δεν μπορούμε να γίνουμε μια μεγάλη αγκαλιά και αφετέρου μπαίνουμε σε διαδικασία μοναχικής πορείας, κατά την οποία απομακρυνόμαστε από τον άνθρωπο και ενωνόμαστε με το Σύμπαν...
Και αν συμβαίνει αυτό, αξίζει να γινόμαστε παρατηρητές των διαφορετικών "κινούμενων όντων", που λέγονται άνθρωποι και όλοι πεθαίνουν, μόνο και μόνο για να απεμπλακούμε από το ψεύτικο είδωλο του εαυτού μας και των άλλων ή τελικά απλά "πρέπει" να συνεχίσουμε να αγαπάμε εγωιστικά και ανθρώπινα...;
Την καλησπέρα μου...
ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΣΤΟΧΑΣΜΟ ΕΞΙΣΟΥ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ ΚΑΤΑ ΤΗ ΓΝΩΜΗ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ Η ΔΡΑΣΗ.
ΤΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ. ΣΥΝΗΘΩΣ ΝΟΜΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΕΜΕΙΣ ΔΙΑΦΕΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΕΙΝΑΙ ΜΑΖΑ. ΓΙ' ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΕΧΟΥΜΕ ΜΕΤΑΞΥ ΜΑΣ ΑΥΤΕΣ ΤΙΣ ΑΘΛΙΕΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΕΣ.
ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΑΓΚΑΛΙΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΒΟΗΘΕΙΑΣ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΕΙΝΑΙ ΕΥΚΟΛΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ. ΤΟ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΑ ΔΥΣΚΟΛΟ ΕΩΣ ΑΔΥΝΑΤΟΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΠΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΔΗΛΑΔΗ ΑΓΑΠΑ ΤΟΝ ΠΛΗΣΙΟΝ ΣΟΥ ΩΣ ΣΕΑΥΤΟΝ. Η ΠΟΡΕΙΑ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΗ. ΜΕΤΑ ΜΠΑΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΛΛΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ. ΝΑ ΔΩΣΩ ΟΝΟΜΑΤΑ? ΠΑΡΑΦΥΛΑΞΗ, ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΗ ΤΡΕΛΑ, ΑΝΑΚΕΦΑΛΑΙΩΣΗ, ΕΡΓΑΣΙΑ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ, ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΝΟΤΗΤΑΣ, ΕΝΘΥΜΗΣΗ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΚΛΠ. Ο ΜΕΣΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΠΑΣΧΟΛΟΥΝ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ "ΜΑΛΑΚΙΕΣ" ΠΟΥ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΤΩΡΑ ΕΧΕΙ ΑΣΠΙΔΕΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΠΕΙΡΟΥ. ΟΤΑΝ ΑΡΧΙΖΟΥΜΕ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΕΛΑ ΤΩΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΩΝ ΜΑΣ (ΤΙΣ ΑΛΛΟΚΟΤΕΣ ΦΙΓΟΥΡΕΣ ΜΠΡΟΣΤΑ Σ' ΕΝΑ ΚΑΘΡΕΠΤΗ) ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΟΙ ΑΣΠΙΔΕΣ ΕΧΟΥΝ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΠΕΦΤΟΥΝ. ΟΙ ΑΝΤΙΚΡΟΥΣΤΗΡΕΣ ΠΟΥ ΛΕΕΙ Ο ΟΥΣΠΕΝΣΚΥ ΕΧΟΥΝ ΠΑΕΙ ΠΕΡΙΠΑΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΒΑΓΟΝΙΑ ΘΑ ΣΥΓΚΡΟΥΣΤΟΥΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ ΣΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΡΕΝΑΡΙΣΜΑ. ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ, ΑΛΛΑ ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ Η ΟΠΙΣΘΟΔΡΟΜΗΣΗ. ΑΠΑΞ ΚΑΙ ΜΠΕΙΣ ΜΟΝΟ ΜΠΡΟΣΤΑ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ. Η ΕΞΟΔΟΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΕΙΣΟΔΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ.
ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΟ ΑΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΟΥΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ.
ΕΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΟΜΩΣ.
ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ
Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα η απάντησή σου...
Και γίνεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα με δεδομένο το γεγονός πως σε μεγάλο βαθμό τα ερωτήματα που έθεσα ήταν ρητορικά. Εκτιμώ και παρατηρώ αλληλεπικάλυψη ή καλύτερα επέκταση μεταξύ σχολίου και απάντησης.
Δίνω βαρύτητα σε δύο πράγματα:
Στην επιστροφή που πρέπει να αποδεχτούμε a priori πως δεν γίνεται άκοπα και από τον ίδιο δρόμο, γιατί απλά δεν είναι πουκάμισο που το πετάμε και ξαναπάμε στο αρχικό μαγαζί, γνωρίζοντας πως θα βρούμε την πωλήτρια που μας εξυπηρέτησε την προηγούμενη φορά, το ίδιο νούμερα, αλλά άλλο σχεδιάκι. Όλες οι διαδικασίες που καθόμαστε και συζητάμε - με ονόματα ή χωρίς - προϋποθέτουν λύση και επανένωση, απάρνηση και αποδοχή και σπάνια ή σχεδόν ποτέ (μες στο ανθρώπινο μα άχρονο μέτρημα της λέξης)δεν είμαστε οι ίδες ψυχές. Μεταξύ πριν και μετά, μαύρη τρύπα...
Το δεύτερο είναι το γεγονός, πως οι άνθρωποι είναι καταδικασμένοι ή ευλογημένοι να νιώθουνε... Και αυτό κατά την προσωπική μου άποψη είναι ό,τι πιο δύσκολο. Με τεχνικές ή χωρίς, με δράση ή στατικά, με αποδοχή ή απόρριψη, νιώθουμε και θέλει ποοοοοοοολύ δρόμο, για να απεμπλακούμε από τον εαυτό μας...
Και πάλι καλό βράδυ!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ
ΟΧΙ ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΑΚΟΠΑ Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ. Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΗ.
Η ΑΠΟΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΔΕΝ ΜΑΣ ΑΠΟΞΕΝΩΝΕΙ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΑ. ΠΛΕΟΝ ΟΜΩΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΜΑΣΤΕ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΕΣΩΤΕΡΙΚΑ. ΔΗΛΑΔΗ ΔΕΝ ΣΥΓΧΕΟΥΜΕ ΤΟ ΤΙ ΝΟΙΩΘΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΜΕ ΤΗΝ ΙΔΕΑ ΠΟΥ ΕΧΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ.
ΔΕΝ ΘΑ ΤΟ ΕΛΕΓΑ ΑΠΕΜΠΛΟΚΗ. ΘΑ ΜΙΛΑΓΑ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΟΛΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΕΑΥΤΟΥ ΜΑΣ. ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΛΥ.
ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ
Δημοσίευση σχολίου